Kerkenhof Garden ... สวนในฝัน

ทิวลิปสวยมากๆ

ได้ยินมาว่าสวนที่นี่จะปรับเปลี่ยนการตกแต่งทุกปีเลยล่ะ

Gloomy Sunday เพลงที่ทำให้คนฆ่าตัวตายกว่า 200 คน

ประวัติเพลง

-ในปี 1935 ลาฟโร จาร์วัว นักกวีชาวฮังการีได้แต่งเนื้อเพลง "วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า"ขึ้น ซึ่งต่อมา เรซโซ แซร์ ก็ได้นำมาใส่ทำนองและเพลงนี้ก็ได้กลายเป็นเพลงที่มีชื่อเสียงขึ้นมาทันที
-เพื่อนหญิงที่เลิกรากันไปแล้วของลาฟโร ซึ่งเป็นผู้ที่เขาแต่งเพลงให้ ได้ฆ่าตัวตายหลังจากที่แผ่นเสียงเพลงนี้ได้ออกสู่ตลาด จดหมายลาตายของเธอเขียนไว้ว่า "วันอาทิตย์ที่แสนเงียบเหงา"


-ไม่นานนักเจ้าหน้าที่รัฐบาลผู้หนึ่งก็ได้ยิงตัวตายหลังจากที่ได้อ่านเนื้อเพลงนี้ รายต่อมาเป็นเด็กหญิงคนหนึ่งที่พยายามกินยาพิษเมื่อได้ยินเพลงนี้จากเครื่องเล่นแผ่น เสียง


-ที่ภัตตาคารแห่งหนึ่งในกรุงบูตาเบส ชายคนหนึ่งก็ได้ยิงตัวตายในขณะที่เพลงนี้กำลังบรรเลงอยู่

-รัฐบาลฮังการีได้สั่งห้ามไม่ให้เปิดเพลงนี้ออกอากาศ แต่เหตุการณ์นี้ก็ยังเกิดในที่อื่นๆอีก เช่นที่ประเทศอังกฤษ ซึ่งทางบีบีซีก็ได้ถูกสั่งห้ามเปิดเพลงนี้เช่นกัน แต่ในสหรัฐอเมริกา ถึงแม้จะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น ก็ตัดสินใจที่จะไม่ทำอย่างรัฐบาลอังกฤษและฮังการี


-และในปี 1968 ชาวอังกฤษคนหนึ่งก็ได้กระโดดจากชั้น 8 ของอาคารแห่งหนึ่ง เขาคือ เรซโซ แซร์ ซึ่งไม่สามารถแต่งเพลงได้อีกหลังจากการแต่งทำนองเพลง "วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า"

Sadly one Sunday I waited and waited
วันอาทิตย์ที่แสนเส้าวันหนึ่ง ชั้นรอ... รอ... แล้วก็รอ

With flowers in my arms for the dream I'd created

อยู่กับดอกไม้ที่อยู่ในแขนชั้น เพื่อจะไปสู่ความฝันที่ชั้นจะสร้างขึ้นมา

I waited 'til dreams, like my heart, were all broken

ชั้นรอจนความฝัน ดังเช่นใจชั้น แตกสลายไป

The flowers were all dead and the words were unspoken

ดอกไม้ทั้งหมดล้วนเหี่ยวเฉา และคำพูดมันช่างยากที่จะเอ่ยเหลือเกิน

The grief that I knew was beyond all consoling

ความเศร้าโศกที่ชั้นได้รับรู้มันคงจะไม่จากไป

The beat of my heart was a bell that was tolling

เสียงหัวใจชั้นก็เปรียบเหมือนระฆังที่กำลังถูกตี

Saddest of Sundays

วันอาทิดที่เศร้าที่สุด

Then came a Sunday when you came to find me

และแล้ว...วันอาทิตย์ที่เธอมาพบชั้นก็มาถึง

They bore me to church and I left you behind me

มันเรียกร้องให้ชั้นไปที่โบสถ์ และชั้นก็ทิ้งเธอไว้ข้างหลัง

My eyes could not see one I wanted to love me

ดวงตาของชั้นไม่อาจเห็นคนที่ชั้นอยากให้รักชั้น

The earth and the flowers are forever above me

โลก + ดอกไม้ ล้วนอยู่เหนือตัวชั้น

The bell tolled for me and the wind whispered, "Never!"

เสียงระฆังกระซิบว่า "..ไม่มีทาง.."

But you I have loved and I bless you forever

แต่เธอได้รักชั้นไปแล้ว และชั้นคงจะอวยพรให้เธอตลอดไป

Last of all Sundays

วันอาทิตย์ วันสุดท้าย

[In the heart]...Why we love our King

Foreigner: "I know he's the king. But I don't understand why we have to do this?
And why the King is everywhere?..."

Runner 1 : "I'm running while I don't understand we have to 'royal celebrated' marathon?I'm just running for get a goal..."

a girl: "in that day, I don't understandwhy I have to line up aside the road? And why everyone looks so happy?Even if HM just went pass us..."

Foreigner: "Excuse me, Who is he? Why is he everywhere?"

Tuk Tuk Driver: "NAI LUANG :D"

Foreigner: "I don't understand"

Tuk Tuk Driver: "(try to explain) nai...nai...IN"*(thai language—'nai' = 'in' in English)

Foreigner: "In your heart?"

a girl: "today, I already understand why everyone looks so happy.Because HM was not only pass us,But he saw his people."

Runner 1 : "you can go ahead, bros."

Runner 2 : "we come for 'royal celebrated' marathon"

Other Runners :Are you Ok?, how are you?)

Runner 1 : "now, I'm understand.'royal celebrated' marathon 's goal is not for get a goal in the endBut it's made Thai people could see each other"

Foreigner: "I don't see just the picture of the king.I see the heart of thai people..."

Credit: http://pvup.exteen.com/20061205/89-we-love-king-project-in-the-heart-why-we-love-our-king

Today

บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน (ตึกเวิรด์เทรดถล่ม) หลังจากที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย....

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้นแต่ความอดกลั้นน้อยลง

เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง

เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง

เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น

เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว

แต่เรากลับพบว่า แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง

เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง

ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

ดังนั้น……จากนี้ไป……ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ

เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ ……โอกาสที่พิเศษสุด……แล้ว

จงแสวงหา การหยั่งรู้

จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความ…..อยาก…

จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น…….

กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป

ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด

เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า…….สักวันหนึ่ง……..ออกไปเสียจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน

อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น

ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง

BirthDay

Get a scroller sign at http://www.glitteryourway.com

เปลี่ยนธีมใหม่ จืดฉืดเชียว ฮร่า....แต่เราว่าน่ารักเน๊าะ

ชื่อเอนทรีเหมือนจะบอกว่าเกิดวันเดียวกันเลย

จริงๆคือชินยะคุงเกิดก่อนวันนึงกับอีก 2 ปี ถ้าจำไม่ผิด เอ๊ะ หรือ 3 นะนู๋เซน

ยังไงก็เป็น "พี่ชาย" ล่ะเนาะ

"สุขสันต์วันเกิดคับพี่ชาย"

ชอบเสียงที่พี่ชายแร็พ

ชอบหน้าเวลายิ้ม

ชอบเวลาที่อยู่กับอักกี้ 2 ต่อ 2

เอ๊ะ ยังไง ฮร่าๆๆ....

ยังอยากโคฟพี่ชายอยู่นะ

แต่ดูเหมือน...จะเป็นไปได้ยากซะละ

เพราะเราเป็น "ทีม"

จะขึ้นอยู่กับคนใดคนหนึ่งไม่ได้

"..."

สุดท้ายก็ตามใจคนอื่นทุกที

ทำไมเป็นคนอย่างนี้นะเรา

...

ต่อไปก็จะไม่ได้ใช้อายุ 16 แระ

*โบกมืออำลา*

จริงๆต้องเปนตอนเช้านะ ถึงจะครบ 17 จริงๆ

ไม่อยากพูดว่า 17 แก่แล้ว....เดี๋ยวจะไปกระทบใครเข้า แหะ

จริงๆมันก็เป็นแค่วันธรรมดาๆวันนึง

ผมก็เป็นแค่คนธรรมดาคนนึง

"ขอบคุณแม่ที่ให้ผมเกิดมา"

ถึงบางทีเราจะทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน

แต่เราก็กลับมายิ้มให้กันได้

"ขอบคุณแม่ที่ทนลูกอย่างผมได้"

ทั้งชีวิตนี้...คงไม่มีใครแล้วล่ะที่จะดีกับเราได้เท่า "แม่ของเรา" ...จริงมั๊ย?

"ขอบคุณพ่อที่ทำงานให้ครอบครัว"

เหนื่อยหรือทุกข์พ่อก็ไม่เคยบ่น

*จริงๆพ่อเป็นคนพูดน้อยนั่นเอง*

2 วันที่พ่อหยุด 2วันที่เราอยู่พร้อมหน้ากัน

เราสองคนแทบจะไม่ได้พูดกัน

ก่อนไปโรงเรียน "คุณพ่อสวัสดีค่ะ"

อาทิตย์ละ สองครั้ง ที่ได้พูดกับพ่อ

เวลาอยู่บ้านก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก คือไม่มีเรื่องจะคุย

แล้วผมก็เขินบ้าอะไรไม่รู้ - - เขินเกินกว่าจะชวนเค้าคุย

แต่อาทิตย์นี้ที่พ่อรอผมกลับบ้านหลังสอบวันแรก

พอเดินเข้าบ้าน เสียงพ่อที่ไม่ได้ยินมานานก็ดังขึ้น

"จะโทรสั่งเค้ก อยากกินเค้กรสอะไรลูก"

อึ้งนิดๆ....ยอมรับ

"กาแฟค่ะ"

ดีใจมาก...ไม่ใช่เพราะอยากกินเค้ก แต่เพราะ...พ่อพูดกับผม พ่อจำวันเกิดผมได้

เอ๊ะ หรือแม่บอกนะ

นั่นล่ะ

ถือว่า ปีนี้เป็นปีที่ดี เหมือนกับความหมายชื่อของผมไง "ไม่บอกหรอก" ฮ่าๆ

แต่ก็ต้องขอโทษทั้งพ่อและแม่เลยนะฮะ

ขอโทษแม่...ที่หญิงไม่ได้

ขอโทษพ่อ...ที่ไม่เกิดมาเป็นผู้ชาย

ฮ่ะฮ่ะ

ผลเลยออกมาอย่างที่เห็นไง๊

คงจาเข้าใจผมน๊า

...

กับเพื่อน

ผมคิดว่าผมเจอ "เพื่อนแท้" แล้วล่ะ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้คิดว่า "ไม่มีแน่"

เพราะ เราผ่านอะไรอะไรมาด้วยกัน แล้วเราก็ยังอยู่ด้วยกัน

ต่อไป...คงจะเป็นอย่างวันนี้นะ

ที่เรามีกัน 3 คน พวกแกมีความสุขดีใช่มั๊ย

"ขอบคุณนะ"

*กอด*

...

CRESCENT

นี่ก็....9 เดือนแล้วนะ ที่เราได้มาเป็นหนึ่งเดียวกัน

อยากให้เรารักกันอย่างนี้ต่อไป

ถ้าเรียนจบ แยกย้ายไปแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นยังไง พวกเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน

พวกเรายังเป็น CRESCENT นะ มาเต้นด้วยกันนะ

และชั้น จะไม่มีวันลืมพวกแก

...

ทุกคนที่รู้จัก ... เยอะมาก กล่าวถึงได้ไม่หมด

ขอบคุณที่....อืม ยังไงดีน๊า

ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกัน จะรักษาเอาไว้ให้นานคับ

บางครั้งอาจทำให้รำคาญ ก็ขอโทษด้วยเน๊

...

คนที่เคยเดินผ่าน

"เราเดินผ่านคนมากี่คนแล้ว"

ชอบคำพูดนี้ของคุณนิ้วกลมมากๆ

...นั่นสินะ...

แต่ก็ดีใจที่เราเกิดมาบนโลกเดียวกัน

รักกันให้มากๆนะคับ

...

ปีนี้ไม่ขอไรมาก

แม่จ๋า...นู๋อยากเป็นปู้ชายยยยยยย ฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่า

นู๋เป็นผู้ชายไม่ได้หรอก เพราะนู๋หลงรักเยน้อยไปซะแล้ววววววว

...

และ 5/6 ทุกคน

ตั้งใจทำข้อสอบกันนะค้าบบบบ